Ik ben een vluchteling
Nergens geaccepteerd want ik ben teveel.
Ik word uitgejouwd, ik word gehaat. Ik kom in gebouwen bespoten met graffiti. Ik ben een kind aan vaders hand.
Papa, laten we teruggaan.
Ik jank tranen door niemand vertaald. We rennen weg. Langs de weg. Net zoals thuis.
Papa, wanneer gaan we eten?
Ik zag soldaten. Ik zag verkrachting. Ik zag huilen. Ik zag vernietiging. Ik ben zeven jaar.
Nu ren ik met de buren. Ik ren naar een belofte. Opeengepakt met zovelen. Ze willen dat ik dood aanspoel zodat ze me kunnen uitlachen want ze kennen Call of Duty.
Papa mijn veters zijn los.
Geen tijd zoon. We moeten verder want hier kunnen we niet blijven.
Papa, waarom stoppen ze de oorlog niet? Ik zie een kind met een arm. Ik zie verminkte vrouwen.
Een kapotte moeder verkracht door haar eigen angst. Een onbekende man deed haar pijn. Zelfs haar man kan de pijn niet verzachten.
Papa, zijn wij mensen?
Papa, ben ik een kind?
Er word geruzied om mij heen. Iedereen wil naar de belofte.
Wij komen over zee. Zonder richting. Een jaloerse blanke kijkt minachtend naar me. Is hij jaloers dat hij nooit echt heeft gevaren?
Ik ben vee voor anderen. Ik ben een lege portemonnee.
Ik ben een probleem dat komt uit een probleem dat niet word opgelost en ik kost teveel.
Papa, wij zijn vies en smerig. Onbetrouwbaar want we hebben niks te verliezen.
Papa, ik moet oprotten. Oprotten, want ik tast schone mensen aan.
Kom op zoon we moeten verder naar ergens waar wij kunnen leven.
Papa, ik heb net geplast in mijn broek van angst en onbegrip.
Maak niet uit jongen, vies zijn we toch al.
Papa, waar is mama?
Mama is dood jongen.
Mama drijft waar veel mensen haar graag zien drijven. Ze drijft tussen de vissen. Zoals iedereen vissen kent met een tv in de woonkamer.
Papa waar gaan wij naar toe?
Papa…
Ik kan niet meer. Draag me. Help me pap. Ik lig hopeloos tussen het geschreeuw en onbegrip van anderen maar wel veilig in papas armen
Ik stierf daar. Want niemand gaf. Niemand kon me iets geven
Ze eten om me heen gulzig dat laatste beetje op. Dat laatste beetje …
Ik ben nu dood. Waarom ben ik geboren papa? Papa, waarom?
Waarom is er steeds dat rennen? Waarom? Zoveel? Zoveel bloed aan de school.. Waarom zoveel bloed bij ons thuis?
Gelukkig vinden veel mensen in Nederland dat ik een goede jeugd heb gehad.
Weer eentje minder..
© Kevin Bruggeman.