Mijn romans zijn gebaseerd op het werk van de beroemde psychoanalytica Alice Miller. Lees verder
Millers werk belicht de gevolgen van een emotionele onveilge kindertijd.
Toen ik op aanraden van mijn psychotherapeut Het drama van het begaafde kind las, voelde ik me ondergedompeld in een warm bad. Dit boek ging over mij. In (het werk van) Alice Miller vond ik de empathische moeder die ik nooit had gehad. Inmiddels heb ik alle boeken van Alice Miller verslonden en wanneer depressieve gevoelens opduiken, herlees ik passages uit een van haar boeken, als balsem voor de ziel.
Alice Miller in mijn romans
In elk van mijn romans richt ik me op een bepaald aspect van Millers werk. In mijn nieuwste roman Dochter van mijn ziel zoom ik in op relatieverslaving en zelfverlies ten gevolge van parentificatie (een moeilijk woord voor het omwisselen van familierollen. Het kind wordt gedwongen om ouder te zijn van vader of moeder in plaats van gewoon kind). Hoofdpersoon Paola Orru is al vanaf jong meer moeder geweest voor haar vader dan zijn dochter. Op latere leeftijd is zij bijzonder ontvankelijk voor mannen die zorg nodig hebben en aandacht zonder daar veel voor terug te geven. Relaties met andere woorden die haar niet gelukkig maken. Toch blijft ze vallen voor dit soort mannen en zichzelf wegcijferen tot in het uiterste. Heling, leer Miller ons, begint bij bewustwording van de waarheid van je kindertijd. Bij het loslaten van je levensleugen, zoals zij dat noemt. Of Paola Orru haar levensleugen zal durven loslaten en zo loskomen uit de vicieuze cirkel van herhalingsdrang en zelfbedrog, ga ik natuurlijk niet verklappen. Daarvoor moet je het boek lezen!