Hoe kom je als eenvoudige razende reporter langs Rijksvoorlichtingsdienst en de bodyguards, de bloedhonden en draken zodat je Maxima kunt interviewen? Heel simpel, lieve bloglezers: skypen.
Ik zit in mijn schrijfstudio in Amsterdam en Maxima in een Zen klooster even buiten Tokio wanneer ik mijn eerste vraag stel:
De Japanse media staat vol van berichten over het feit dat kroonprinses Masako zoveel aanwezig is tijdens dit staatsbezoek. Bestaat er een speciale band tussen het Nederlandse koningshuis en kroonprinses Masako?
‘Masako en ik kennen elkaar al jaren. We zaten samen op de kostschool The Ladies Frontier, in Helsinki. Hoewel het kostschool heette was het eigenlijk een soort kweekvijver voor een koninklijke carrière.’
Kunt u dat uitleggen?
‘De meeste mensen weten dat natuurlijk niet maar binnen adelijke kringen, vooral op het niveau van koningsschap, is het heel moeilijk om een partner te vinden. Adelijk bloed alleen is niet genoeg. Prinses zijn en zeker getrouwd zijn met de koning, is een vak tegenwoordig. Om je daarop voor te bereiden is Helsinki echt een must. Niet dat je daarna automatisch koningin wordt, maar de kans is wel groter. Masako en ik is het in ieder geval gelukt.’
Wat heeft u geleerd op die kostschool?
‘De gewone dingen…veel etiquette. Mode ook. Maar het belangrijkste vak was toch wel, het diepzee duiken in tropisch water. Daarvoor was een speciaal zwembad gebouwd en eens per kwartaal gingen we naar de Maladiven voor de praktijklessen. Masako en ik grepen die kans altijd aan om te ontsnappen?’
Ontsnappen?
Maxima lacht zeker een minuut of twee en en gooit haar blonde haren naar achter terwijl ze licht buigend de thee aanneemt die haar wordt aangereikt door een monnik zonder haren en hele grote voeten in teenslippers met omhooglopende punt en kleuren die je het best kunt definiëren als dauw op krokodillenhuid.
‘Eigenlijk moet ik dit niet vertellen, maar ja…Het is allemaal zo lang geleden. De eerste keer dat we niet meededen met het diepzee duiken, was zuiver toeval. We misten de connecting flight vanuit Manilla. Door Masoko natuurlijk…Altijd een liefde gehad voor straatmuzikanten. En wat doe je als beste vriendin? Je wacht, wacht en wacht…Efin toen zij eindelijk verscheen met haar armen om die Siberische slangeneter, was het vliegtuig al een uur weg.’
En? Kwam het uit?
‘Het heeft zeker een staart gehad…zo zeggen dat jullie dat toch? Een staartje krijgen…Straf dus. Iedere keer moesten wij als laatste duo beginnen bij de haaienvinnenpluk en dan zit er veel zuur in de vinnen zodat je ontstoken nagels krijgt. Met koraal snuiven, mochten we helemaal niet meer meedoen. Erg flauw … Ik denk dat Masoko daar nog steeds onder lijdt. Ze trok het zich allemaal erg aan.’
De kale monnik komt terug en Maxima zet haar theemokje op het blad dat hij haar voorhoudt. Opnieuw buigt ze en glimlacht vriendelijk naar de man die zelf geen enkele gezichtsuitdrukking vertoont.
En de volgende keren dat jullie ontsnapten?
‘Heel wat avonturen natuurlijk…Tranen ook…Kan er niet teveel over uitweiden want dan breng ik zoveel mensen in diskrediet…’
Zoals?
‘Ten eerste Mao natuurlijk. Dat begrijp je wel…Ja, toch?’
Nou…niet eigenlijk. Wat heeft Mao…’
‘Sorry…Ik wil nu gaan mediteren. Heb je nog een laatste vraag?’
Het leven met Alexander. Hoe is dat?
‘Hahahaha denk jij nou dat ik echt…? Zo naief die Hollanders.’
Credit foto’s: www.modekoninginmaxima.nl www.telegraph.co.uk
Dit is een satirisch blog en berust louter op fictie.